خوش‌بینی وبدبینی نادرست

خوش بینی و بد بینی ازنگاه امام علی علیه السلام 

 

Optimism and pessimism from the perspective of Imam Ali (as)

 

الحکمة ۱۱۴

قال الامام علی علیه السلام : إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلاَحُ عَلَى الزَّمَانِ وَأَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ خزْیَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ! وَإِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وأَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ.

 

saying 114

Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: At a time when virtue is in vogue in the world and among people if a person entertains an evil suspicion about another person from whom nothing evil has ever been seen, then he has been unjust. And at a time when vice is in vogue in the world and among people, if a man entertains a good idea about another person, he flings himself in peril

 

حکمت ۱۱۴

على (علیه السلام) فرمود: چون صلاح و شایستگی بر زمانه و مردمش مستولى شود و کسى به دیگرى گمان بد برد که از او گناهى ظاهر نشده است به اوستم کرده است

وچون بدکارى و فساد بر زمانه و مردمش مستولى شود و کسى به دیگرى گمان نیک برد فریب خورده است.