نشانه شخص عاقل و شخص احمق چیست؟

What is the sign of a wise man?

 

قال الامام علی علیه السلام : لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَقَلْبُ الاَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ.

قال الرضى : وَ هذا مِنَ الْمَعانِی الْعَجِیبَةِ الشَّریفَةِ، وَالْمُرادُ بِهِ اِنَّ الْعاقِلَ لا یُطْلِقُ لِسانَهُ إلا بَعْدَ مُشاوَرَةِ الرَّویةِ وَ مُؤامَرَةِ الْفِکْرَةِ والاحْمَقُ تَسْبِقُ حَذَفاتُ لِسانِهِ وَ فَلَتاتُ کَلامِهِ مُراجَعَةَ فِکْرِهِ، وَ مُماخَضَةَ رَایِهِ، فَکَاَنَّ لِسانَ الْعاقِلِ تابِعٌ لِقَلْبِهِ، وَ کَاَنَّ قَلْبَ الا حْمَقِ تابِعٌ لِلِسانِهِ.

 

saying 40

Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said the following: The tongue of the wise man is behind his heart while the heart of the fool is behind his tongue.

Sayyid ar-Radi says the following: “This sentence has a strange and beautiful meaning. It means that the wise man does not speak with his tongue except after consulting his mind and exercising his imagination, but the fool quickly utters whatever comes to his tongue without pondering. In this way, the tongue of the wise man follows his heart while the heart of the fool follows his tongue.”

 

حکمت ۴۰

امام على علیه السلام فرمود: زبان عاقل در پشت قلب اوست، و قلب نادان پشت زبان او قرار دارد.

سید رضی می‌گوید: و این از معنی های شگفت و پرارزش است و مقصود امام (علیه السّلام) این است که: خردمند زبان خود رها نکند مگر بعد ازمشورت و فکر و سنجش، ولى احمق حرف‌ها و سخنانى که از زبانش مى پرد قبل ازمراجعه به فکر و دقت و اندیشه است. 

پس چنان است که گویی زبان خردمند پیرو قلب اوست و قلب نادان پیرو زبان او.

 

 

نهج‌البلاغه حکمت 40